هیچ یک از ما حرفه‌‌ایی نیست

فوتبال یه ورزش خیلی ساده است. به خاطر همین سادگیه که خیلی هم طرفدار داره. کیه که ندونه پاس، شوت یا سانتر چیه؟ و فوتبال هم در همین ها خلاصه میشه. اما چه اتفاقی میفته که ما در همین چند تا چیز ساده به کندی پیشرفت می‌کنیم؟

وقتی ۲۰ سال پیش به بازی‌های تیم‌ملی‌مون در مقابل تیم‌های خوب دنیا نگاه میکردم برام سوال بود که چرا اونها بلدن درست پاس بدن اما بازیکنان ما نه. حالا بعد از ۲۰ سال بهتر شدیم، اما همچنان ما بلد نیستیم پاس بدیم.

خوب که به اطراف نگاه کنیم می‌بینیم فقط این نیست. ۱۰ سال پیش کدهای برنامه‌نویسی رو فقط کپی می‌کردیم، هنوز هم فقط کپی می‌کنیم. ۱۰ سال پیش مذاکره بلد نبودیم، هنوز هم بلد نیستیم.

ما حرفه‌ایی زندگی نمی‌کنیم. پاسخ همین سوال ساده که «میخوای به کجا برسی؟» برای خیلی از ما هنوز مجهوله. فرقی هم نمی‌کنه در چه جایگاهی هستیم. باور کنید!

ماجرا بدتر هم میشه. وقتیکه که بعد از سوال قبلی بپرسیم «چطور؟» شما با همین دو سوال ساده می‌تونید ۹۸٪ مردم رو به چالش بکشید. امتحان کنید، نتیجه حیرت انگیزه. حتی وقتی این سوال رو در مورد اساسی‌ترین مسایل می‌پرسید بازم هم همه با بهت فقط بهتون نگاه می‌کنن.