انتخاب
آیا شهاب حسینی واقعا بازیگر خوبیه؟
یا اینکه انتخاب‌های درستی انجام داده؟
در دهه ۷۰ و ۸۰ ما انتخاب‌های محدودی داشتیم. کار کردن توی سوپری محله، شاگردی کردن پیش پدر یا اگر خیلی باهوش بودیم معلم و نظامی شدن. همش همین بود.
حالا هم انتخاب‌ها خیلی زیاد شدن، هم کیفیت اونها تبدیل به یه معیار شده. انتخاب‌های بدیهی مثل اینکه «کار خودم رو راه بندازم»، انتخاب‌های ضروری مثل «مصاحبه برای استخدام شدن توی دیجیکالا» و یا انتخاب‌های ظریفی مثل راه‌انداختن یا راه‌ننداختن یه وبلاگ.
صنعت فیلم یه نمای خیلی واضح به ما نشون میده که اگه انتخاب‌های خوب (یا بد) داشته باشیم، چه اتفاقی برامون میفته. بعضی افراد مثل محسن تنابنده مدتها با یه سریال پیش می‌رن. سایرین هم بطور مداوم دارن انتخاب‌های حساس می‌کنن. حدس می‌زنم انتخاب‌های هوشمندانه باعث میشن افراد ارزشی ۱۰ تا ۱۰۰ برابر متفاوت توی سینما داشته باشن.
همین موضوع در مورد برنامه‌نویسی، طراحی، بازاریابی یا هر شغل دیگه‌ای هم صادقه. اگر الان در شرایطی هستید که باید یه شرکت جدید راه بندازید، چرا همین کار رو یکسال پیش انجام ندادید؟ اگه برنامه‌نویس هستید، چرا وقتی بامیلو یا اسنپ استخدام می‌کردن اقدام نکردید؟
ما ملزم به انتخاب هستیم. حتی انتخاب نکردن هم خودش یه جور انتخابه.
در این مورد نظری دارید؟
شبکه‌های اجتماعی جای بهتری هستن.