مناسبات سازمانی
دوران کودکی ما، رمضان یه فرصت به حساب میومد. گذشته از بعد مذهبی، رمضان یکی از مناسباتی بود که میدونستیم میشه اقوام رو تقریبا هر شب پای سفره افطار ملاقات کنیم، پس برای با هم شاد بودن برنامه ریزی میکردیم.
اما امروز مناسبات تبدیل به رخداد شدن. اتفاقهایی که بدون داشتن قاعده یا وابستگی خاصی صرفا حادث میشن و میگذرن. رخدادها میگذرن در حالیکه نه خیلی براشون برنامهریزی میکنیم و نه دنبال نتیجهایی هستیم.
این رویکرد در همه ابعاد زندگی ما نشر پیدا کرده. سازمانها، فضاهای کاری، محیط دوستانه و حتی خانواده کمتر مثل گذشته شاهد مناسبتها هستن.
مناسبات نیاز به طراحی، راهبری و برنامهریزی دارن. این کار رو قبلا بزرگان خاندان بخوبی انجام میدادن. حالا رهبران سازمانها میتونن اینکارو انجام بدن. اگه شما رهبر یک سازمان، تیم، گروه یا جریان خاص هستید، بهتره به فکر طراحی و ترویج مناسبات جمعی برای مجموعه تحت رهبریتون باشید.
در این مورد نظری دارید؟
شبکههای اجتماعی جای بهتری هستن.