معضل سوتفاهم
اگه میخوایید دیوونه بشید برید توی توییتر و یه چیزی بنویسید و بعدش نظرات دیگران رو در موردش بخونید، حتی اگه فقط یکی دوتا نظر باشه.
شما چیزی که اون میگه گفتید رو نگفتید.
شما منظورتون اون چیزی نبود که اون میگه بود.
یا نظرات زیر یه ویدئو توی آپارات یا یه پست توی یه وبلاگ رو بخونید. همه دارن همون چیزی که شما دیدید رو میبینن، همون چیزی که شما خوندید رو میخونن اما اصلا متوجه موضوع نشدن (همونطور که شاید شما نشده باشد).
ما فکر میکنیم که ارتباطات کلامیمون شفاف، دقیق و موثر هستن، اما هیچکدوم از اینها نیست. اگه نرخ تبادل داده کابل HDMI حدود ۳۴۰ مگاهرتزه، من حدس میزنم نرخ تبادل داده توی صحبتهای ما خیلی خیلی پایینتره. بله، قطعا حجم زیادی از داده بهواسطه رفتار، برخورد، گفتار و یا شخصیت ما مبادله میشه، اما من فکر نمیکنم که آدمها توی دریافت همه جزییات این اطلاعات خیلی خوب عمل کنن.
برنامهریزی کنیم که دچار سوتفاهم نشیم. هرموقع جایی برای شک و تردید هست، همین رو تکرار کنیم. دچار سوتفاهم نشو.
در این مورد نظری دارید؟
شبکههای اجتماعی جای بهتری هستن.